No wreszcie!
Wreszcie doczekalismy sie otwarcia Drugiego Miedzynarodowego Jazzowego Festiwalu „Jazz Bez....20002", ktory bedzie trwal od czwartego do osmego grudnia br. zarazem we Lwowie i w Przemyslu. Nareszcie jazzsmakosze, jazzmani, jazzfani i po prostu jazzbezi moga posluchac, zagrac, improwizowac, jazzowac i po prostu napic sie piwa (gdyz ekskluzywnym sponsorem festiwalu jest znak towarowy „Lwowskie Piwo") i dzwiekow, coby az w glowie huczalo

.... Wreszcie wszyscy chetni moga grac ramie w ramie z prawdziwymi asami (w pewnym sensie warsztaty), porozmawiac z zywymi legendami, dotknac ich i ich magiczne „narzedzia jazzu", zdobyc autografy, sfotografowac sie, jednym slowem miec siebie nawzajem dosc az do kolejnego trzeciego festiwalu, przed ktorym kazdy bedzie zagladal w kalendarz wyjac: „No kiedy wreszcie zacznie sie ten „Jazz Bez...", kiedy wreszcie utone w morzu jazzu i piwa?" A przespac takie wydarzenie, nie tyle co nie wypada, ale po prostu glupio, jesli znam sie na muzyce, lub przynajmniej na jego organizatorach:

Konsulat Generalny RP we Lwowie
Instytut Polski w Kijowie
Centrum Kulturalne w Przemyslu
Stowarzyszenie Kulturalne „Dzyga"
„Lwiws'ka Gazeta"

„W zyciu, nie opuszcze takiej imprezy!" - oto wypowiedz madrej osoby, moim zdaniem. „W zyciu, nie opuszcze takiej konferencji prasowej w klubie „Lalka" 28 listopada (obecni wszyscy organizatorzy i sponsorzy Festiwalu)" - a oto wypowiedz madrego dziennikarza, ktoremu nie sa obojetne takie miedzynarodowe widowiska muzyczne. Prawda jest, ze daleko nie wszyscy dziennikarze wykorzystali unikalna mozliwosc „przesluchania winowajcow" tej imprezy...mam pewne podejrzenia, ze czynnikiem „hamujacym" stala sie mgla, wciskajaca sie we wszystkie place, uliczki, zakamarki, glowy, serca itd. .. utrzymujaca sie wciagu dnia, nocy i nawet rano, kiedy to autorka spisywala swe wrazenia i odczucia z imprezy. Zreszta, moge sie mylic, co do tej mgly, a moze to bylo..... piwo.....

Poza dialogiem, wrazeniami, perspektywami, nadziejami, wspomnieniami pierwszoplanowych bohaterow wieczora, w czasie konferencji ptaszki wycwierkaly ( tak na prawde Andrij Maciak (wycwierkal)) bardzo mila nowine, ktora stala sie znakiem dla Markijana Iwaszczyszyna, jak rowniez dla calej „Dzygi" (o tym nizej), wyszlo tez na jaw, ze jest zbyt pozno by Krzysztof Sawicki zostal geniuszem muzycznym, ze dyrektor teatru im. M. Zankowieckiej „moze i nienormalny", ale bardzo skromny, ze piwo ma wiele wspolnego z jazzem itd., itp., o czym nizej...

Krzysztof Sawicki, Konsul Generalny RP we Lwowie, inicjator, pomyslodawca i natchnienie festiwalu:
„W nazwie festiwalu „Jazz Bez...", jak widac jest trzykropek ... pamietam, jak dlugo zastanawialismy sie nad nazwa tego przedsiewziecia. Jazz bez granic, jazz no limits, czyli bez granic, hmm.... nie brzmi to.... Tak naprawde, pomysl dal Janusz Czarski, od wielu lat organizujacy w Przemyslu „Mikolajki Jazzowe", ja tylko wymyslilem nazwe „Jazz Bez...", a cala reszte robili inni, w dodatku przy wielkich trudnosciach finansowych. Oczywiscie mam na mysli pieniadze, ktorych w tym roku mamy o wiele mniej niz w poprzednim. I festiwal nie odbyl by sie, gdyby nie Markijan (Iwaszczyszyn - Aut.), gdyby nie Jurko (Nazaruk -Aut.) i gdyby nie odrobina naszego wariactwa... Wszyscysmy, do cholery, uparci. Jesli chodzi o nazwe, juz na poczatku zaplanowalismy, ze nazwa bedzie kontynuowana. Przypomnielismy sobie o takim mechanizmie, dzieki ktoremu festiwal odbedzie sie w tym roku, i w przyszlym, niezaleznie od tego, kto bedzie Konsulem..."

Janusz Czarski, Dyrektor Centrum Kulturalnego w Przemyslu
„Historia tego festiwalu, stanowi kontynuacje koncepcji „Mikolajek Jazzowych" w Przemyslu dla zawodowych muzykow nie tylko z Polski, ale i z Ukrainy, tzn. ze Lwowa. Dlatego tez pomyslelismy sobie, czy mozliwe jest by podobny festiwal odbywal sie w Przemyslu i we Lwowie. Poltora roku temu znalezlismy tu przyjaciol, ktorzy nam pomogli. Przede wszystkim jest to Stowarzyszenie Artystyczne „Dzyga", nie byle jaka role oczywiscie odegral Sawicki. Mamy nadzieje, ze ten festiwal bedzie trwal dopoty, dopoki bedzie wzbudzal zainteresowanie i luzie beda chodzili na koncerty. A sponsorzy...coz, bez nich tez niczego by nie bylo".

Marek Kuchcinski, Posel na Sejm Rzeczypospolitej
„Po upadku komunizmu w naszych panstwach powstala kwestia rozwiazania problemu wspolpracy i jej usprawnienia w roznych dziedzinach zycia spolecznego i prywatnego, miedzy Polakami i Ukraincami, zachodnia Ukraina i poludniowo-wschodnia Polska. Politycy ida za ludzmi kultury i nauki, artysci i uczeni pokonuja najwieksze mury, wydeptuja sciezki. „Jazz Bez..." w ubieglym roku mial spory rozglos wsrod politykow, ale nie taki, by mozna bylo powiedziec iz jest to jedyne wydarzenie, na ktorym mogli bysmy wzmocnienie polsko-ukrainskich relacji. Moja obecnosc tu jako polityka, swiadczy ze poza politycznym charakterem relacji, kto wie czy nie najwazniejszy jest kulturalny, muzyczny, jazzowy. Chce tez podkreslic, ze rzadko w Polsce mozna znalezc taka instytucje, srodowisko, zrzeszenie ludzi, takie jak „Dzyga", dzialajace na tak roznych poziomach, czego serdecznie gratuluje!"

Markijan Iwaszczyszyn, dyrektor Stowarzyszenia Artystycznego „Dzyga" (odpowiada rowniez na pytanie Jurka Nazaruka, dlaczego ze strony ukrainskiej jest tylko „Dzyga" i czy nie znalazlo by sie na Ukrainie innej panstwowej instytucji czy tez osoby, ktora wziela by w tym udzial)
„Po pierwsze chcialbym powiedziec, ze na razie nie jest to potrzebne. Zreszta nie jestesmy sami, sponsoruje nas „Lwowski Browar" oraz teatr im. M. Zankowieckiej, niech to bedzie przedstawiciel panstwowy. Ale majac wlasne doswiadczenie we wspolpracy z obecnymi instytucjami panstwowymi w Ukrainie, (wieloznaczna pauza - Aut.) wspolpracowac przez Andrija Maciaka, tak, tu mozemy sie porozumiec. Chce, podobnie jak w ubieglym roku, powiedziec, ze dla mnie osobiscie w tym festiwalu wazna jest jego miedzynarodowosc, natomiast w dziedzinie kultury jest to inwestycja srodowiska polskiego, kulturalnego i jazzowego w Lwow. Bo mamy to co mamy, odpowiednie srodowisko jazzu, instytucje jazzowe we Lwowie nie sa rozwiniete, one dopiero teraz stopniowo zaczynaja odzywac, od okolo dwoch, trzech lat. „Mikolajki Jazzowe" przeniosly sie do Lwowa, teraz to jest nasz wspolny projekt i w „Dzydze" traktujemy go jako pewna intelektualna inwestycje z Polski. Nie ma co kryc, ze poziom jazzu ukrainskiego i polskiego na razie jest rozny, pewnie dlatego, ze jestesmy zamknieci w swym srodowisku. Dzieki tym festiwalom mozemy pomoc wydostac sie naszym muzykantom na zewnatrz, by nawiazywali kontakty. Poza tym ten rok jest wazny, poniewaz powstaly trzy nowe projekty: „Dzyga Jazz Quintet", „Kwintet Jurija Szafirowa"(mysle, ze to bedzie unikalne zjawisko) oraz „Trio Jurija Bonia". Te projekty powstaly w czasie festiwalu „Jazz Bez 2002". Podstawowym zadaniem festiwalu jest - bodziec, ku tworzeniu nowych projektow muzycznych."

Andrij Maciak, Generalny Dyrektor Teatru Dramatycznego im. Marii Zankowieckiej
„Szanowni Panstwo, oczywiscie, w pewnym sensie, nieoczekiwane jest w porywie swiezego wiatru, ktorym jest "Jazz Bez..." , pojawienie sie dosyc konserwatywnej struktury, organizacji artystycznej, takiej jak nasz teatr. Nie we wszystkim pokrylismy sie kurzem.... poniewaz staramy sie reagowac szybko i zywo na jakiekolwiek wydarzenia w zyciu kulturalnym Lwowa. Na przyklad nie tak dawno uczestniczylismy w „porodzie" wspanialej orkiestry symfonicznej, ktora urodzila sie w naszych scianach, orkiestry austriackiej, ale z naszymi, ukrainskimi muzykantami. Oczywiscie z jednej strony - triumf , ale z drugiej - uczucie zalu, ze Ukraina znajduje i zakopuje miliony dolarow na kluby futbolowe, ktore na ogol nic dobrego po sobie nie pozostawiaja, ze sa to pieniadze wyrzucone w bloto. Zasadnicze i bardzo przyjemne dla mnie osobiscie jest to, ze generalnym sponsorem festiwalu jest „Lwowski Browar". Doswiadczeni dziennikarze pamietaja, ze wiele nas z nimi laczy, m.in. oni uratowali nas (teatr) przed zamknieciem: cztery lata temu zapoczatkowano tzw. „piwny projekt", kiedy to Rada Miejska Lwowa pozwolila dodac po trzy kopiejki na litr piwa na rzecz teatru w celu przeprowadzenia prac remontowo-restauracyjnych . Jesli chodzi o jazz, to naprawde jest to jazz bez granic, bez falszu, bez podwojnych standardow, bez dusznosci. Pojecia te sa bardzo aktualne w dniu dzisiejszym. Jest to jazz - dajacy nadzieje, a te cztery dni to sa gwozdzie do trumny posredniosci, falszu i wszystkiego co jest zle w ukrainskiej sztuce, muzyce, teatrze i w ogole w zyciu. Poza tym mam dobra wiadomosc... Wiecie jak sie odbywa wynajecie pomieszczenia? Przychodzi sie do dyrektora... Moze nie jestem normalnym dyrektorem, ale my „zankowczanie", znalezlismy osobe, ktora rozwiaze kwestie oplaty wynajmu pomieszczenia, co znaczy, ze „Dzyga" i organizatorzy festiwalu nie musza doszukiwac sie tych pieniedzy we wlasnym budzecie. Ten dobrodziej - Wolodymyr Choma, wlasciciel firmy „Rusalka Dnistrowa" (materialy budowlane). Nie mozna sie nie zgodzic, ze to nazwisko jest wazne dla takiego festiwalu". (Krzysztof Sawicki, dodal, ze normalny czy tez nienormalny Dyrektor - kazdy sam osadzi, ale jego zdaniem, dyrektor jest bardzo skromny)

Andrij Kyrcziw, fachowiec od kontaktow ze spoleczenstwem „Lwowski Browar"
„Co laczy piwo i jazz? Przede wszystkim improwizacja. No bo, czym jest piwo? - substancja, z ktorej powstaje, plus improwizacja. Jazz - to jest temat plus improwizacja. Sam festiwal stal sie, moim zdaniem, bardzo interesujaca improwizacja ubieglego roku. Jak milo, ze taka improwizacja ma przedluzenie.... Powiadaja, ze dobra improwizacja musi byc dobrze przygotowana. Spodziewamy sie, ze tak bedzie nadal, i niech festiwal pokaze swa zdolnosc zyciowa. I to, ze piwo wlasnie lwowskie, tez jest wazne, bo wlasnie we Lwowie jazz byl kiedys bardzo popularny. Oczywiscie w odroznieniu od naszego zachodniego sasiada niestety nie mozemy pochwalic sie jakas szkola jazzu, ale jazz tu sie nie pojawil, nie zostal tu przywieziony, po prostu odradza sie, powraca do Lwowa, tak samo jak powracaja tradycje warzenia lwowskiego piwa. Piwo i jazz, jak mowi jeden z mych znajomych, to sa rzeczy nierozlaczne. Sadze, ze „Jazz Bez..." to potwierdzi, zycze dobrego jazzu z dobrym piwem, i mam nadzieje, ze beda warci siebie nawzajem."

Takie oto opinie. Ale byly tez i propozycje, jeden z dziennikarzy „Rzeczypospolitej", zaproponowal by byl to nie tylko jazz bez granic, ale w ogole muzyka, czy tez kultura bez granic, i moze dalo by sie to jakos zalatwic. Tu Sawicki wspomnial rozne festiwale rockowe, „Zlotego Lwa", „Kontrasty", „Wirtuozi", ktorzy rowniez funkcjonuja w przestrzeni integracyjnej, jednak podkreslil:
„By ludziom „Jazz Bez..." sie nie znudzil, musimy go udoskonalac rok w rok." ( A spytany, dlaczego pan Konsul nie jest wpisany na liste uczestnikow festiwalu, odpowiedzial, ze juz nie zostanie geniuszem muzycznym - za pozno.)
Janusz od siebie dodal, ze w zasadzie sytuacja nie jest az tak zla, podajac „gore" przykladow wspolpracy i kontaktow. Zauwazyl, ze lepiej zaczynac od malych projektow majacych stabilne mechanizmy, wsparcie, tradycje, a pozniej stopniowo je rozszerzac. Na pytanie, wg jakich kryteriow odbyl sie dobor zespolow, Marek opowiedzial o dwoch: „...finansowy, poniewaz bez wsparcia Ministerstwa Kultury, czy tez MSZ... kijowskie projekty sa dla nas zbyt drogie, ale nie jest to aspekt najwazniejszy. Drugi - stworzenie odrebnych projektow w czasie festiwalu. Wielkie nadzieje wiaze z „Kwintetem Jurija Szafirowa", ktory zgromadzil gwiazdy Dniepropietrowska, Kijowa, Kirowogradu, Nowego Jorku, Lwowa". Jurij Nazaruk, przewodniczacy konferencji, koordynator festiwalu, pod koniec wspomnial ubiegloroczny ostatni koncert „Jazz Bez..."-u, kiedy ludzie stojac na scenie obiecali, ze w nastepnym roku festiwal odbedzie sie. „Jak widac, festiwal trwa, dotrzymalismy slowa!". I taka sympatyczna kropka nad „i" pod koniec konferencji prasowej byl prezent dla Markijana Iwaszczyszyna: architektura Przemysla ... w obrazku. Po zakonczeniu konferencji miedzy „lalkowcami" szumialo: "Wreszcie, wreszcie doczekalismy sie koncertu!..."